jueves, 20 de diciembre de 2007

RELOJES DE ARENA

El niño de los ojos de agua era feliz haciendo relojes de arena. Él no usaba reloj porque decía que así se sentía más libre, pero no por ello ignoraba la importancia del tiempo. "Y es que al fin y al cabo, llevemos o no reloj, a todos nos acaba por afectar el tiempo", solía contestar. Por eso hacía relojes donde la arena caía en un suspiro y el tiempo pasaba rápido para olvidar desamores, y otros donde caía despacito, despacito, y hacía de los segundos horas para no perder detalle de los buenos momentos, de los momentos felices. De la dicha.
Pero si le hubieran preguntado, el niño de los ojos del agua hubiera dicho que quería ser pirata. Era feliz haciendo relojes de arena, pero soñaba con barcos.




Foto: Barco pirata amarrado a la orilla del Mälaren.
Stockholm, noviembre 2007.

lunes, 17 de diciembre de 2007

FISH 90



Cortometraje premiado en el Festival de Berlín 2
007.



jueves, 13 de diciembre de 2007

FLORES COMO TABERNAS


"¿Qué hai, Pardal? Espero que este ano poidamos ver por fin a lingua das bolboretas".


O mestre agardaba desde había tempo que lle enviaran un microscopio aos da Instrucción pública. Tanto nos falaba de cómo se agrandaban as cousas miúdas é invisibles por aquel aparato que os nenos chegabamos a velas de verdade, como se as súas verbas entusiastas tiveran o efecto de poderosas lentes.


"A lingua da bolboreta é unha trompa enroscada como un resorte de reloxo. Se hai unha flor que a atrae, desenrólaa e métea no cáliz para zugar. Cando levades o dedo humedecido a un tarro de azucre, ¿a que sentides xa o doce na boca como se a xema fora a punta da lingua? Pois así é a lingua da bolboreta".


E entón todos tíñamos envexa das bolboretas. Que marabilla. Ir polo mundo voando, con eses traxes de festa, e parar en flores como tabernas con bocois cheos de xarope!



A lingua das bolboretas, Manuel Rivas.
Conto que forma parte de ¿Que me queres, amor? (1995)